Słynne parki miejskie #1 - Hyde Park w Londynie

Dzisiejszym wpisem rozpoczynamy cykl poświęcony parkom miejskim, które z różnych względów uważamy za wyjątkowe i warte odwiedzenia. Część z nich to kultowe zakątki największych aglomeracji świata, inne wciąż nie zostały w pełni odkryte, poznane i docenione przez turystów. W każdym przypadku zwracamy uwagę nie tylko na walory historyczne i przyrodnicze, ale również architektoniczne. W pierwszej kolejności zapraszamy na spacer po londyńskim Hyde Parku.

dodano: 16-07-2020

Zielone płuca Londynu

W centrum stolicy Zjednoczonego Królestwa możemy odwiedzić nie tylko słynne na całym świecie atrakcje turystyczne, ale również Hyde Park, który zajmuje powierzchnię około 140 hektarów. To największy park królewski w mieście, położony m.in. obok Ogrodu Kensington, Bayswater Road, Park Lane i Knightsbridge. W środkowej części terenu znajduje się jezioro Serpentine.

Historia parku sięga 1536 roku i panowania Henryka VIII (wcześniej był to teren należący do westminsterskiego opactwa). Przestrzeń została oddana do użytku publicznego w 1637 roku przez Karola I, ale przez wieki nie był to park w kształcie, który znamy dziś. Nie wykorzystywano go też do celów rekreacyjnych.

Punktem zwrotnym okazała się Wielka Wystawa Światowa z 1851 roku. Właśnie w tamtym czasie coraz chętniej zaczęto spotykać się i organizować wydarzenia w tym miejscu. W XIX i XX wieku Hyde Park wyposażono w liczne elementy małej architektury. Swoją nazwę (będącą do dziś synonimem przestrzeni swobodnej wypowiedzi) Hyde Park zawdzięcza Speakers' Corner, czyli „kącikowi”, w którym każdy może wygłosić własne zdanie na dowolny temat. Niegdyś skorzystał z tego między innymi Karol Marks.

Mała architektura i wyjątkowy charakter parku

Do elementów małej architektury w londyńskim Hyde Parku można zaliczyć między innymi:

drewniane i metalowe ławki parkowe,
betonowe, zdobne fontanny,
metalowe barierki,
lampy,
donice i kwietniki.

Warto zauważyć, że dużym atutem Hyde Parku jest jego przestrzeń. Elementy małej architektury nie są więc dominujące. Wręcz przeciwnie, niejako wtapiają się w naturalne tło, uzupełniają je w bardzo stylowy, a zarazem praktyczny sposób. Krzewy, kwiaty i drzewa harmonijnie ozdabiają duże, trawiaste pola, chętnie wykorzystywane do organizacji pikników czy amatorskiego uprawiania sportu.

Architektura parkowa odgrywa ważną rolę w aranżacji Hyde Parku, ponieważ to właśnie wraz z jej rozbudową zaczęto chętnie korzystać z parku, traktować go jako miejsce wydarzeń kulturalnych czy zwykłych spacerów, dających odrobinę wytchnienia od wielkomiejskiego zgiełku. Park posiada przy tym zaplecze umożliwiające organizację dużych eventów, by wspomnieć legendarny koncert Luciano Pavarottiego z 1991 roku (100 000 widzów) czy charytatywny Live 8 w 2005 roku, na którym po raz pierwszy i ostatni po rozpadzie grupy wystąpili wszyscy członkowie zespołu Pink Floyd.

Tradycja i ponadczasowy nastrój

Hyde Park jest jednym z symboli Londynu i obowiązkowym punktem wycieczki do stolicy Zjednoczonego Królestwa. Dla osób interesujących się architekturą parkową stanowi doskonały przykład, jak należy aranżować miejsca o sporym potencjale wynikającym z przestrzeni i piękna natury. Choć projekty niektórych fontann czy zakątków sięgają drugiej połowy XIX i początku XX wieku, nikt nawet nie rozważa zamiany tych elementów na nowoczesne.

Najważniejszy wniosek? Nie zawsze więcej znaczy lepiej. W Hyde Parku architektura parkowa jest stylowym i praktycznym uzupełnieniem po to, żeby każdy mógł spędzać tam czas tak, jak chce i lubi.